Μήπως το πολιτικό και οικονομικό μας μοντέλο έχει περισσότερες ομοιότητες με τα καθεστώτα της Βορείου Αφρικής απ’ όσες νομίζουμε;
Στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ιορδανία στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας βρίσκονται οι ίδιες οικογένειες. Αυτό σημαίνει πως έχει δομηθεί ένα καθεστώς γύρω από τα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους μηχανισμούς. Ένα καθεστώς για να μακροημερεύσει όμως χρειάζεται εκτός από τους μηχανισμούς χειραγώγησης και καταστολής και μια κρίσιμη μάζα που το αποδέχεται και έχει ταυτίσει τα συμφέροντα της μαζί του... Όπως είναι φανερό μετά δυο μέρες διόρθωσης το ταμπλό άρχισε να παίζει διάφορα σενάρια και συνδυασμούς. Ισχύει η εκτίμηση πως μετά την πρόταση της Εθνικής της περασμένη εβδομάδα ο κύβος ερρίφθη...
Η Αθήνα στη δίνη του αραβικού τόξου...
Αλήθεια, πόσο απέχει η Αθήνα από την Τρίπολη και το Κάιρο;
Μήπως το πολιτικό και οικονομικό μας μοντέλο έχει περισσότερες ομοιότητες με τα καθεστώτα της Βορείου Αφρικής απ’ όσες νομίζουμε;
Στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ιορδανία στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας βρίσκονται οι ίδιες οικογένειες. Αυτό σημαίνει πως έχει δομηθεί ένα καθεστώς γύρω από τα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους μηχανισμούς.
Ένα καθεστώς για να μακροημερεύσει όμως χρειάζεται εκτός από τους μηχανισμούς χειραγώγησης και καταστολής και μια κρίσιμη μάζα που το αποδέχεται και έχει ταυτίσει τα συμφέροντα της μαζί του...
Στην Ελλάδα ποιος κυβερνά, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι από τους θεσμούς και το σύνταγμα τα μεσαία στελέχη του πελατειακού κομματικοσυνδικαλιστικού μηχανισμού;
Αλήθεια, πόσο απέχει η Αθήνα από την Τρίπολη και το Κάιρο;
Μήπως το πολιτικό και οικονομικό μας μοντέλο έχει περισσότερες ομοιότητες με τα καθεστώτα της Βορείου Αφρικής απ’ όσες νομίζουμε;
Στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ιορδανία στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας βρίσκονται οι ίδιες οικογένειες. Αυτό σημαίνει πως έχει δομηθεί ένα καθεστώς γύρω από τα ίδια πρόσωπα και τους ίδιους μηχανισμούς.
Ένα καθεστώς για να μακροημερεύσει όμως χρειάζεται εκτός από τους μηχανισμούς χειραγώγησης και καταστολής και μια κρίσιμη μάζα που το αποδέχεται και έχει ταυτίσει τα συμφέροντα της μαζί του...
Στην Ελλάδα ποιος κυβερνά, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι από τους θεσμούς και το σύνταγμα τα μεσαία στελέχη του πελατειακού κομματικοσυνδικαλιστικού μηχανισμού;
Στην Αθήνα τα τελευταία 30 χρόνια στην κορυφή της εξουσίας, με μικρά διαλλείματα, εναλλάσσονται τα ίδια επίθετα. Το μοντέλο εξουσίας όμως παραμένει απαράλλακτο και στα διαλείμματα.
Όλα κινούνται γύρω από ένα πελατειακό πλέγμα που έχει στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας διακομματικά με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα να ελέγχει τη μερίδα του λέοντος.
Όλα κινούνται γύρω από ένα πελατειακό πλέγμα που έχει στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας διακομματικά με το εκάστοτε κυβερνών κόμμα να ελέγχει τη μερίδα του λέοντος.
Οι συνδικαλιστές του δημοσίου και οι εκπρόσωποι της κεντρικής πολιτικής εξουσίας στην τοπική αυτοδιοίκηση διευρύνουν το πελατειακό πλέγμα σε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που πληρώνονται από τα δημόσια ταμεία...
Η κρατική διαφήμιση αλλά και η υπολογίσιμη μάζα του ενός εκατ. θέσεων εργασίας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα εξασφάλιζαν το «σεβασμό» των μέσων ενημέρωσης στο καθεστώς...
Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου εγκαινίασε την ελληνική εκδοχή της λαϊκής τζαμαχιρίας με τους πράσινους συνδικαλιστές να αποκτούν από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 αποφασιστικό ρόλο στη διοίκηση των κρατικών επιχειρήσεων.
Η κρατική διαφήμιση αλλά και η υπολογίσιμη μάζα του ενός εκατ. θέσεων εργασίας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα εξασφάλιζαν το «σεβασμό» των μέσων ενημέρωσης στο καθεστώς...
Ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου εγκαινίασε την ελληνική εκδοχή της λαϊκής τζαμαχιρίας με τους πράσινους συνδικαλιστές να αποκτούν από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 αποφασιστικό ρόλο στη διοίκηση των κρατικών επιχειρήσεων.
Από τότε μπορεί οι συνδικαλιστές και οι λοιποί «κουμπάροι» της εξουσίας να άλλαξαν χρώματα, αλλά επί της ουσίας μαζί με τους ψηφοθήρες πολιτικούς ασκούσαν από κοινού τη διοίκηση.
Έκαναν τις προσλήψεις, μοίραζαν τα επιδόματα και τις πέτσινες υπερωρίες, αποφάσιζαν φωτογραφικά πρόωρες συντάξεις και άλλα τερπνά στα οποία οφείλεται μέρος της χρεοκοπίας.
Στα πρώτα χρόνια της επανίδρυσης ο κ. Κ. Καραμανλής ο νεώτερος είχε μιλήσει για καθεστώς ΠΑΣΟΚ. Αυτό που άφησε πίσω του, μαρτυρά πως το καθεστώς της πελατειακής κομματοκρατίας τέμνει όλο το πολιτικό σύστημα μέχρι την αριστερά η οποία στα συνδικάτα των ΔΕΚΟ διαθέτει διπλάσια σχεδόν ποσοστά από τα αντίστοιχα εκλογικά της...
Τις τελευταίες μέρες αποκαλύφθηκε πως τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ εισπράττουν εκατομμύρια επιχορηγήσεων από τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ. Στελέχη των συνδικάτων αυτών κατηγορούνται για ύποπτες συμμετοχές σε επιχειρηματικές δραστηριότητες που έχουν δοσοληψίες με τις επιχειρήσεις στις οποίες είναι συνδικαλιστές.
Όλα αυτά αποτελούν δείγματα ενός διακομματικού πελατειακού καθεστώτος που έχει αρκετές ομοιότητες με αυτό των αραβικών κρατών που βρίσκονται σε αναβρασμό.
Ο Μουαμάρ Καντάφι την ώρα που τα πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν τα διαμαρτυρόμενα πλήθη, στο διάγγελμα απειλούσε το ΝΑΤΟ και τη δύση σε μια απέλπιδα προσπάθεια να θολώσει τα νερά της κοινής γνώμης ποντάροντας στο πατριωτικό αίσθημα...
Μήπως στο ελληνικό καθεστώς, οι Αμερικάνοι, η φράου Μέρκελ, το μνημόνιο, οι κατοχικές δυνάμεις της τρόικα δεν χρησιμοποιούνται κατά ανάλογο και αντίστοιχο τρόπο από τους πατρικίους της κοινωνίας τους ενός τετάρτου που αμείβεται από το δημόσιο είτε σαν εργαζόμενοι είτε σαν συναλλασσόμενες με αυτό επιχειρήσεις;...
Κώστας Στούπας
Πηγή: http://www.capital.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου